Degenen die in de jaren negentig computers gebruikten, zullen zich herinneren dat veel computers verschillende fysieke knoppen op de behuizing hadden. Een van de meest opvallende was de “Turbo”-knop, die zich bijna altijd aan de voorkant van de kast bevond. Paradoxaal genoeg was de functie ervan niet om de machine te versnellen, maar om hem te vertragen.
Dit werd bereikt door het activeren van de knop, die de effectieve snelheid van het systeem veranderde, waardoor het mogelijk werd om de klokfrequentie van de processor aan te passen of zelfs de CPU cache uit te schakelen, waardoor het centrale geheugen langzamer werd.
Het doel van deze knop was niet alleen om de processorsnelheid in een opwelling te veranderen. De oorsprong ligt in de technologische beperkingen van die tijd. In de jaren 1980 en 1990, vooral met de komst van de Intel 8086 op 4,77 MHz, werden veel programma’s – en in het bijzonder videogames – ontwikkeld om te draaien op computers met een specifieke klokfrequentie. Hierdoor waren ze gevoelig voor snelheidsvariaties.
Met de technologische vooruitgang kwamen er snellere processors die software sneller konden uitvoeren. Dit zorgde er echter voor dat veel programma’s “te snel” draaiden , omdat ze niet voorbereid waren om op snellere hardware te draaien. Om dit probleem op te lossen, begonnen fabrikanten een fysieke knop toe te voegen om de snelheid te verminderen en de compatibiliteit te verbeteren.
Uiteraard kon zo’n knop niet “langzaam” worden genoemd, ondanks zijn doel. Zo ontstond de “Turbo” knop, waarmee de computer langzamer kon werken om programma’s die voor oudere hardware waren ontworpen goed te kunnen uitvoeren. Sommige systemen gebruikten toetsencombinaties zoals Ctrl+Alt+ “+” of Ctrl+Alt+ “-” om deze modus te activeren of deactiveren. Daarnaast waren er in veel gevallen LED-schermen die de CPU-frequentie in MHz of de bedrijfsmodi aangaven met indicatoren als “HI” of “LO”.
Het einde van de Turbo knop
Naarmate de technologie voortschreed, begonnen ontwikkelaars aan het eind van de jaren 90 en met de massificatie van Pentium processors, timingoplossingen in hun programma’s te implementeren. Deze waren niet langer afhankelijk van de kloksnelheid van de CPU. Tegelijkertijd begonnen besturingssystemen zoals Windows 95 soortgelijke mechanismen toe te passen om compatibiliteitsproblemen te voorkomen.
Dit alles zorgde ervoor dat de Turbo knop zinloos werd en uiteindelijk verdween van commerciële hardware.
