Blijkbaar is Winnie de Poeh niet de enige die dol is op honing. Met ongeveer 40.000 ton verkocht per jaar in Europa behoren Nederlanders tot de grootste Europese consumenten. Honing wordt gewaardeerd om zijn versterkende, remotiverende en ontstekingsremmende eigenschappen – niet voor niets voegden onze grootmoeders altijd een lepel toe aan hun winterse grogs. De nectar van bijen blijft vooral een natuurlijke zoetstof met een 30% hogere zoetkracht dan witte suiker, ideaal om de hand licht te houden bij het zoeten.
De algemene term “honing” omvat in werkelijkheid een grote verscheidenheid aan producten, waarvan de organoleptische eigenschappen voornamelijk afhangen van de bloemen waarop de bijen hebben gevlogen – of van de afscheidingen van sapzuigende insecten in het specifieke geval van honingdauw. We onderscheiden monofloral honing afkomstig van één dominante plantensoort (lavendel-, koolzaad-, zonnebloem-, rozemarijnhoning…) van polyfloral honing die meerdere soorten mengt. Vaak beschermd door BGA’s of BOB’s, danken streekhoningen hun bijzondere smaak aan de specifieke vegetatie van een regio.
Om er zeker van te zijn dat je kwaliteitshoning kiest, blijft het natuurlijk het beste om rechtstreeks bij een lokale imker te kopen. In de supermarkt? Het beste staat naast het slechtste: met het groeiende aandeel van Europese, maar ook Chinese, Mexicaanse of Argentijnse importen, zien we een toename van goedkope honingsoorten met gestandaardiseerde smaken, als het al niet gaat om regelrechte “namaakhoning” verdund met water of glucosestroop.
Om ons te helpen valkuilen in de schappen te vermijden, hebben experts van 60 Millions de Consommateurs onlangs 12 bloemhoningen die in supermarkten worden verkocht, grondig onderzocht. Ze analyseerden onder andere de samenstelling, het vochtgehalte, de geografische oorsprong en de aanwezigheid van pesticiden. In deze selectie valt één product in het bijzonder op vanwege zijn onklopbare prijs-kwaliteitverhouding.
Met een prijs van €3,80 voor een pot van 500 g, kreeg de vloeibare bloemenhoning van Paquito (huismerk van Intermarché) een uitstekende score van 16,1/20. De jury prees met name de afwezigheid van gisting en detecteerbare pesticiden. Het product eindigde op de tweede plaats in de ranglijst, net achter het “C’est qui le patron” merk dat twee keer zo duur is per kilo. Genoeg om je ochtendboterhammen of warme dranken te zoeten zonder je portemonnee te belasten!
Uiteindelijk behoudt honing zijn belangrijke plaats in onze keukens… op voorwaarde dat je weet hoe je moet kiezen. Achter de schijnbare eenvoud gaat een product schuil dat rijk is aan nuances, een weerspiegeling van een streek, vakmanschap, maar soms ook van een gebrek aan transparantie. Beter geïnformeerd en veeleisender hebben consumenten nu de middelen om het verschil te maken tussen een lepel traditie en een lepel illusie. En als kwaliteit en prijs eindelijk kunnen samengaan, zou het jammer zijn om er geen gebruik van te maken.
